MEPPEL — Op de toren van de Grote of Mariakerk in Meppel trof ik op 7 februari 2019 beiaardier en allround muzikant Mannes Hofsink. Beneden was het geroezemoes van de donderdagse markt te horen en boven ons gaf de harde wind de klank van de klokken vleugels. Mannes speelde een breed repertoire op de beiaard en zijn vertolking verried de meesterhand van Boudewijn Zwart.
Mannes noemt zichzelf liever Stadsmuzikant dan Stadsbeiaardier. En met reden: hij is kantor, organist, dirigent, pianist/begeleider bij een mannenkoor en heeft ook nog een lespraktijk. De Grote Kerk in het hart van Meppel is behalve een Godshuis, ook voor de héle burgerij een podium waaraan hij zijn steentje bijdraagt.
Wat is de invloed van al die werkzaamheden op jouw beiaardspel?
“Allereerst het repertoire. Door al die verschilende muzikale aktiviteiten leer je muziek kennen waarvan je denk: dat kan ik ook ‘mee naar boven nemen’. Op de beiaard speel ik van alles, op het orgel blijft het bij ‘netjes’. Beiaardmuziek moet voor het publiek melodieus en herkenbaar zijn. Ik houd veel van de Vlaamse Romantiek. Op een vakantie in Hulst ben ik voor het eerst geboeid geraakt door een beiaardbespeling in die stijl en het toeval bracht mij in contact met Boudewijn Zwart. Bij hem ben ik gaan studeren en heb een individuele, expressieve benadering van de muziek meegekregen.”
Hoe wordt men Meppeler van het jaar?
“Door iets totaal onverwachts te doen. Door een verbinding te maken tussen beiaard en totaal andersoortige muziek. Muziek die ik voorheen niet eens kende. En die onverwachte combinatie is door iemand opgepikt en ook de plaatselijke krant dacht: “Hé, dat is leuk! Daar moeten we op inspringen”. Het heeft te maken met publiciteit en het kwam zo: De plaatselijke muziekvereniging had een veiling georganiseerd en één van de kavels was een muzieknummer op de beiaard. Ze hadden me van te voren gevraagd of ik dat wilde, en ik zei prima.
Na de veiling werd ik gebeld: “Er is een meneer die wil Rammstein op de beiaard, kan dat?” Ik zei, dat is prima. Maar ik had er nog nooit van gehoord. Pas maanden later toen die meneer contact met mij opnam maakte ik kennis met die muziek. Toen moest ik wel even achter m’n oren krabben maar wie A zegt moet ook B zeggen. Hij wilde dat graag en dan doe ik dat. Ik kreeg de bladmuziek van hem, heb het bekeken en bedacht welke kant het op zou moeten. Heb het heel lang voor me uitgeschoven. Tot een dag van te voren, toen dacht ik: nu moet het toch maar gaan gebeuren.
De man die de kavel had gewonnen wilde per se zelf de PR doen. Híj was de motor achter het geheel. En sindsdien is het opgepakt door de landelijke kranten. Hij heeft ook de landelijke TV aangeschreven. Hij is er zeer aktief mee bezig geweest. Ik dacht: mooie gratis PR, gewoon in meegaan.
De nominatie werd uitgereikt op 21 december en aan het eind van het jaar mag ik de prijs weer uitreiken aan een ander. De prijs is een pentekening van een landschap bij Meppel van Jo Alting. Die prent heeft een mooie plaats gekregen in onze woonkamer.”
Dick Klomp
