DIPLOMA-UITREIKING BEIAARDSCHOOL
Op 6 juli j.l. was voor vier studenten aan de Nederlandse Beiaardschool het moment aangebroken dat zij dit instituut gediplomeerd en wel mochten verlaten. Het betrof twee kandidaten die voortaan de titel Bachelor of Music mogen voeren, n.l. Malgosia Fiebig uit Gdansk en Jan Achterkamp uit Terwolde. Daarnaast ging het om twee studenten (Monika Kazmierczak, eveneens uit Gdansk en Wim Ruitenbeek uit Nijkerkerveen) die nu het diploma kwamen ophalen van de Voortgezette Kunstopleiding Muziek, een vervolgopleiding die in de plaats is gekomen voor wat voorheen als 'studie tweede fase' gold. Henk Lemckert ________________________________________________________
Tevens was het de avond waarop afscheid genomen werd van twee docenten van de Beiaardschool, namelijk Enst Bonis (als docent 'techniek van de beiaard') en Arie Abbenes. Daarom was de avond al eerder begonnen met een afscheidsconcert vóór Arie Abbenes op de Amersfoortse toren door (oud)leerlingen, vrienden en collega's. Een geste die door de uittredende docent, naar hij later in zijn afscheidswoord verwoordde, erg op prijs gesteld was. Al met al was er sprake van een behoorlijk overladen programma dat vanwege de complexiteit door een groot aantal studenten, familieleden, bestuursleden en nog wat loslopende hoogwaardigheidsbekleders moest worden meegemaakt. Heel bijzonder was de aanwezigheid van de 93-jarige, maar nog zeer krasse heer Abbenes sr., een krachtige, slanke man die door zijn vieve uitstraling en gevatte uitspraken onmiddellijk de harten van de aanwezigen stal. Intussen was gastheer Jacques Maassen op een stoel geklommen om vanuit die positie op zijn geheel eigen wijze de geslaagde studenten te etaleren en daarnaast enige reclamespots over de kwaliteit van de Nederlandse Beiaardschool te lanceren. Ieder van de geslaagden kreeg van hem bloemen en geen diploma mee, want het is voor een professioneel instituut als de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (onder wier supervisie de Beiaardschool valt) anno 2005 nog steeds niet mogelijk om binnen 10 dagen na het laatste examen een getekend diploma te voorschijn te toveren. Ervaring leert dat zoiets maanden kan duren en dan nog slechts na veel geruk en gerammel aan het Utrechtse loket dat verantwoordelijk is voor dit onderdeel. Waar is de tijd gebleven dat er voor iedere geslaagde Mulo- of HBS-leerling na afloop gewoon een fraai gekalligrafeerd diploma klaar lag? Na deze door wat drankpauzes onderbroken feestelijkheden, werd het tijd om stil te staan bij het afscheid van de twee docenten. Ook hierbij viel niet aan een zekere hoeveelheid woorden te ontkomen. Maassen citeerde uitgebreid uit zijn personeelsdossiers en oud-student Gideon Bodden bekende op gevoelige wijze jaren terug al door de lessen van Ernst Bonis te zijn geraakt. Ook hun ooit in gezamenlijkheid bedreven wetenschappelijke arbeid op een Japans eiland had de nodige sentimenten opgeleverd, waaraan door beiden dankbaar werd teruggedacht. Nadat het voltallige gezelschap vervolgens al zingend met een strenge canon van Bernard Winsemius werd geconfronteerd en nog een toespraak van de NKV-voorzitter mocht beluisteren, kwam het uiteindelijk tot het afscheid van docent Arie Abbenes die (evenals Ernst Bonis) als gevolg van een vernuftige financiële constructie door de HKU uit zijn docentenbaan was wegbezuinigd. In een diplomatieke toespraak, laverend tussen hartelijkheid en hachelijkheid, schetste Maassen als directeur van de Nederlandse Beiaardschool zijn twintig jaar lange samenwerking met Abbenes en draaide er niet omheen met het min of meer opgedrongen vertrek van Abbenes verlegen te zijn. Het was de voorzet voor Abbenes' apotheose. In een goed voorbereide, maar emotionele toespraak haalde deze fel uit naar allen die kennelijk niet hadden kunnen voorkomen dat de Beiaardschool de komende tijd op een schoen en een slof verder zal moeten. In deze kritiek werd uiteraard de als maar conflicten veroorzakende Hogeschool Utrecht niet ontzien maar werd ook gefulmineerd tegen de zijns inziens apathische houding van de Nederlandse beiaardierstand die zelfs mét elkaar geen kans ziet de afnemende affectie voor de beiaard tot stilstand te brengen. In dit blad zal in later stadium nog op de details van zijn toespraak worden ingegaan. Ondanks alles is er na afloop door velen nog een glas óp en met de vertrekkenden gedronken en werd menige knuffel uitgewisseld. Zo won de lach het toch nog van de traan. Nou ja, er waren tenslotte - hoe dan ook - weer vier gediplomeerde beiaardiers in de annalen bijgeschreven.
Klok en Klepel nr. 92   |   September 2005   |   © NKV