BEIAARDCONCOURS ALMELO 17 MEI 2003
Deelnemen aan een concours is jezelf bewust onderwerpen aan een hachelijke onderneming. Muziek als bron van inspiratie wordt inzet voor iets geheel anders, namelijk een competitie. Wezensvreemde elementen spelen ineens een rol mee. Jezelf blootstellen aan een kwalificering van iemand anders. Naast het gevecht met het instrument, met jezelf, is er ook nog eens een heuse strijd met je collega, dan ineens de concurrent, de tegenstander. Wie is zijn zenuwen het best de baas, wie is het meest ontspannen, wie heeft het meeste lef, wie heeft de meest muzikale voordracht; kortom wie schittert het meest. Wie verdient de eerste prijs? Wie eist hem op? Henk Veldman ___________________________________________________________
Als kandidaat is het dan een uiterst prettige bijkomstigheid als de organisatie daaromheen perfect is geregeld. Alsjeblieft geen flauwekul aan je hoofd. Almelo was zo'n concours, waarbij alle omstandigheden in dienst stonden voor topprestaties. Die werd dan ook door verschillende personen geleverd. Ik herinner me een uiterst milde benadering van het instrument door Roy Kroezen. Volgens velen moet een beiaard brullen, moet ie bij wijze van spreken in brand staan, zodat bij mannen het oeroude brandweermangevoel weer boven komt. Grote branden blussen, zoals wij dat graag doen. Roy demonstreerde daarentegen een geheel andere benadering van het instrument, een fraai klankpalet, met veel aandacht voor het detail. Hylke Banning bewees dat je ook zonder diploma een rasechte muzikant kunt zijn. Met gedurfd spel en jarenlange ervaring op één van Nederlands mooiste beiaarden (Oldenzaal) toonde hij zich de meest volwassen beiaardier. Een degelijke, royale benadering van het instrument. Vol in klank. Hard spelen is niet moeilijk, maar mooi hard spelen is een kunst. Hylke bracht dit uiterst beheerst in praktijk met een indrukwekkende vertolking van zowel de 'Rilke-Fantasie' van John Courter als 'Le Diable au Beffroi' van Kors Monster. Ik durf de stelling aan dat mooie instrumenten meer vormend zijn voor je muzikaliteit dan een opleiding. Bij de B-categorie waren er opvallend veel - maar liefst vier - vrouwelijke deelnemers. In Polen wordt maar zo een heel blik jong talent opengetrokken, dat nota bene gelijk al onze eerste prijzen mee naar huis neemt. Vorig jaar Malgosia Drzewiecka in Enkhuizen, dit jaar Monika Kazmierczak. Allebei opgeleid door Gert Oldenbeuving, die in Gdansk regelmatig de studenten met lessen en adviezen blijkbaar zeer enthousiasmerend ondersteunt. Zowel Monika als Malgosia overtuigde door frank en vrij beiaardspel, waarbij muzikale expressie onmiskenbaar de boventoon voerde. Nog een paar feiten: Concours voor de derde keer in Almelo gehouden (ook in 1983 en 1990). Hulde aan beiaardier Frans Haagen en voorzitter Hans Smeenk voor de goed verzorgde organisatie. Grote belangstelling: al na een week was in beide categorieën het maximum aantal deelnemers bereikt. Mogelijke oorzaak wellicht de vroege datum van het concours (vóór het concertseizoen)? Met recht een Internationaal concours. Deelnemers uit Nederland, België, Japan, Polen en Portugal. Van de twaalf deelnemers waren er maar liefst zeven van het vrouwelijke geslacht. Het concours stond in redelijk grote belangstelling, zowel van beiaardiers als van diverse docenten. In de A-categorie waren drie van de zes deelnemers ongediplomeerd, omdat ze bij een eerder concours in de B-categorie als winnaar waren geëindigd. De jury bestond uit: Sjoerd Tamminga (voorzitter), Gideon Bodden, Freek Bakker (ter vervanging van de helaas door ziekte verhinderde Wim Franken), Luc Rombouts (beiaardier te Leuven), Gijs van Schoonhoven (organist), ondersteund door secretaris Hetty Rettensberger. Winnaars A-categorie: eerste prijs - Hylke Banning, tweede prijs - Roy Kroezen. Winnaars B-categorie: eerste prijs - Monika Kazmierczak, tweede prijs - Jasper Stam. De prijzen werden uitgereikt door wethouder B. Kuiper die tevens liet doorschemeren dolgraag af te willen van het grapje: "Het stoplicht springt op rood, het stoplicht springt op groen: in Almelo is altijd wat te doen!" Dit overigens tevergeefs. Een jong-talent prijs zou ik uitgereikt hebben aan Toru Takao die in zeer korte tijd bewijst het vak al aardig onder de knie te krijgen. Pas sinds 2002 heeft Toru les van Mathieu Polak aan de amateurafdeling van de NBS en sinds 2003 bij Arie Abbenes in de hoofdvakopleiding. En nu al zo spelen. Hulde.
Klok en Klepel nr. 84   |   September 2003   |   © NKV